Rozmowa latem

- A pamiętasz tę rozedrganą drogę polną, kiedy każdy krok wzbijał złoty kurz w niebo. I tak samo rozedrgane słońcem łąki i pola, które oszałamiały zapachem. Byle dojść do cienia tego drzewa w oddali. Zjeść chleb z rozpuszczonym masłem i popić ciepłym sokiem z malin. Odpocząć. Odetchnąć wilgocią cienia. Długo patrzeć na polną drogę kołyszącą się zmysłowo z upału. Przysypiać przy dźwiękach nigdy nie widzianych owadów, które tylko latem i tylko w takich miejscach rytmicznie wybrzmiewają świat.

- Chodźmy nad wodę! Tam jest prawdziwe lato!